PCEM2-1U PCIe NVMe M.2 adapter

Redukcja AXAGON dla dysków M.2 SSD jest w zasadzie zmianą złącza z M.2 na PCI-Express lub SATA. Redukcja sama nie zawiera elektroniki sterującej i nie wymaga żadnych sterowników. W starszych OS, jak Windows 7, trzeba sprawdzić dostępność sterownika dysku.
Do właściwego działania adaptera M.2 jest konieczne, by:
- płyta podstawowa komputera wspierała dyski M.2 – dyski SATA są wspierane częściej niż dyski NVMe,
- płyta podstawowa komputera wspierała bootowanie z magistrali PCI-Express – w razie instalacji OS na dysk M.2 NVME,
- były dostępne sterowniki dysku M.2 SSD – obowiązuje to szczególnie dysków NVMe w Windows 7.

Do stwierdzenia wsparcia dla dysków M.2 po stronie płyty podstawowej, prosimy o kontakt wsparcia technicznego producenta płyty podstawowej. W niektórych wypadkach wystarczy update BIOSu/UEFI.
Do stwierdzenia dostępności sterownika dla dysków M.2 SSD trzeba odwiedzić strony lub skontaktować się ze wsparciem technicznym producenta dysku.

W BIOSie/UEFI płyty podstawowej są w większości wypadków wyświetlone tylko dyski przyłączone do kontrolera SATA płyty podstawowej. NVMe dysk jest zazwyczaj wyświetlony w ofercie „kolejność bootowania z dysków“.
To obowiązuje w wypadku spełnienia warunków artykułu "Wymagania dotyczące działalności adaptera M.2".

A): Jeżeli PC z kartą nie zostanie uruchomione czy też karta jest w „Menedżerowi urządzeń” błędnie wykrywana, ewentualnie u sterownika pojawił się żółty wykrzyknik lub komputer raportuje w „Menedżerowi urządzeń“ błąd „kod 10 - Urządzenia nie można włączyć“ karta jest w konflikcie z innym urządzeniem w komputerze.

B): Konflikt można w większości wypadków rozwiązać przez przesunięcie karty do innego slotu PCI (PCIe), wówczas BIOS przypisze karcie inne wolne środki. Jeżeli przesunięcie nie rozwiąże problemu, trzeba kartę wypróbować oddzielnie, bez innych wprowadzonych kart. Jeżeli karty nie można przesunąć do innego slotu, można sobie pomóc przez reset BIOSu komputera (jumperem na płycie lub przez wyjęcie baterii zapasowej, polecamy zapisać wszystkie pierwotne ustawienia a po resetowaniu wszystko ustawić na wymagane wartości). To spowoduje ponowny podział źródeł IRQ, DMA i I/O.

A): Przez inicjację dysku zostanie ustawione, w jakim trybie będzie dysk pracował.

B): Można wybrać partycję z głównym rekordem rozruchowym (MBR) lub z tabelką partycji GUID (GPT). W wypadku dysku do 2TB wykorzystać możliwość MBR, dla dysku większego niż 2TB polecamy wybrać GPT. Po czym trzeba zainicjowany dysk sformatować.

A): Nowo kupiony dysk trzeba przed pierwszym wykorzystaniem zainicjować.

B): Jeżeli nowy dysk nie zostanie zainicjowany automatycznie, otwórz „Menedżera dysków”, kliknij prawym przyciskiem na wymagany dysk i zainicjuj go.

A): Najpierw spróbuj przesunąć kartę do innego slotu PCI-e, na wypadek, że dochodziłoby do konfliktu urządzeń. Problem by mógł powodować także niejakościowy lub uszkodzony kabel SATA.

B): Sprawdź, czy masz właściwie wyrównaną sekcję na SSD (przy pomocy programu, który informację taką pokazuje, np. ASS SSD Benchmark), więcej na temat problemu tutaj www.howtogeek.com/256859/dont-waste-time-optimizing-your-ssd-windows-knows-what-its-doing/. Dalszym krokiem powinno być sprawdzenie czy działa TRIM, najlepiej przy pomocy programu SSD TRIM check tool, który można pobrać na forums.anandtech.com/showthread.php?t=2302578, gdzie został opisany także sposób zastosowania. Odstępstwo czasowe zalecamy dłuższe niż 15 sekund.

A): Będzie zależało na magistrali PCI-e wykorzystanej płyty głównej. Jeżeli Twoja płyta nie dysponuje magistralą PCI-e min. w wersji 2.0, wykorzystanie kontrolera nie będzie miało efektu.

B): Rewizja 1.0 (1.1) PCI-e ma maksymalną przepuszczalność na jednej linii 250MB/s, rewizja 2.0 ma przepuszczalność na jednej linii teoretycznie 500MB/s., praktycznie zaś ok. 400MB/s (po odliczeniu obciążenia samej magistrali). Jeżeli więc przyłączysz SSD do wew. kontrolera SATA II, limitem będzie 300 MB/s, jeżeli do kontrolera z rewizją 2.0 SATA III, limitem będzie 400 MB/s. Dalsze informacje dotyczące tego punktu można znaleźć na http://www.axago.cz/cz/novinky/sata-6g-a-pcie-sbernice.html

A): Czas rozruchu jest naturalnie dłuższy o czas niezbędny do wykrycia kontrolera i przyłączonych dysków. Czas startu można skrócić w BIOSie MB przez umożliwienie „Quick Boot”. W wypadku nowszych płyt funkcja ta jest oznaczana jako "Fast boot". Czas rozruchu jest oczywiście zależny także od dysku wykorzystanego do systemu operacyjnego SSD/HDD i ilości urządzeń peryferyjnych przyłączonych do komputera.

B): W istniejącej konfiguracji (jeżeli masz bootowalne HDD przyłączone do kontrolera na płycie) dodaj kontroler Axagon do MB (możesz i bez dysków). Nabootuj Windows, znajdą nowy hardware (kontroler) i zainstalują go jako kontroler standardowy AHCI 1.0 z interfejsem SATA (nie jest konieczne instalować sterowniki Marvell z dostarczonego CD). Sprawdź w „Menedżerowi urządzeń” pomyślne wprowadzenie sterownika. Wyłącz PC i przełącz HDD bootowania do kontrolera Axagon. Jeżeli w komputerze masz większą ilość dysków, sprawdź w BIOSie płyty głównej ustawienie priorytetu bootowania (HDD z systemem musi być na liście dysków ustawiony jako pierwszy). Po nowym starcie Windows będą już bootowały z dysku przyłączonego do kontrolera.

A): Jeżeli karta sieciowa nie jest wyświetlana w „Menedżerowi urządzeń” , istnieje możliwość, że doszło do awarii portu USB (w wypadku wewnętrznej karty sieciowej do awarii slotu PCIe).

B): Spróbuj podłączyć kartę sieciową do innego portu USB (w wypadku wewnętrznej karty sieciowej do innego slotu PCIe na płycie głównej PC, ewentualnie tymczasowo odłączyć wszystkie inne karty PCIe). Powinno dojść do wykrycia karty sieciowej i wezwania do zainstalowania sterowników. Jeżeli problem będzie trwał nadal, wprowadź kartę sieciową USB do portu USB innego komputera w celu sprawdzenia jej działalności.

A): Jeżeli dojdzie do tej sytuacji, oznacza to, że system operacyjny nie poradził sobie z uzyskaniem potrzebnych informacji dotyczących instalacji sterowników.

B): Przyczyną może być uszkodzony przedłużacz USB lub uszkodzone urządzenie. Jeżeli problem będzie trwał nadal, wprowadź obudowę zewnętrzną do portu USB innego komputera w celu sprawdzenia jej działalności.

A): Nowo kupiony dysk trzeba przed pierwszym wykorzystaniem zainicjować.

B): Jeżeli nowy dysk nie zostanie zainicjowany automatycznie, otwórz „Menedżera dysków”, kliknij prawym przyciskiem na wymagany dysk i zainicjuj go.

A): Przez inicjację dysku zostanie ustawione, w jakim trybie będzie dysk pracował.

B): Można wybrać partycję z głównym rekordem rozruchowym (MBR) lub z tabelką partycji GUID (GPT). W wypadku dysku do 2TB wykorzystać możliwość MBR, dla dysku większego niż 2TB polecamy wybrać GPT. Po czym trzeba zainicjowany dysk sformatować.

A): ADSA-ST klonuje dyski bit po bicie, bez względu na ich treść. Zostaje przez to stworzona identyczna kopia dysku. Warunkiem klonowania jest, że dysk źródłowy nie ma żadnych poszkodowanych oddziałów (w odwrotnym wypadku klonowanie zostanie zatrzymane). Jeżeli HDD docelowe jest mniejsze niż HDD źródłowe, klonowanie nie będzie rozpoczęte.

B): Do klonowania musi być HDD docelowe takie same lub większe niż źródłowe. W razie, że HDD docelowe jest większe od źródłowego, na HDD docelowym jest wytworzona sekcja o wielkości HDD źródłowego a dalsze miejsce nie będzie przypisane. Po klonowaniu można wprost w menedżerowi dysków w Windows partycję rozszerzyć o miejsce nieprzypisane lub wytworzyć partycję nową.

A): Sterowniki są integralną częścią systemów operacyjnych i zostaną zainstalowane całkowicie automatycznie. Obudowa zewnętrzna (adapter/stacja dokująca) jest wykryta jako Standardowe urządzenie pamięciowe, jak np. pendrive USB, żadne dalsze sterowniki nie są potrzebne.

B): Żadnych innych sterowników nie trzeba instalować i nie ma ich też z tego powodu do dyspozycji. Jeżeli problemy z obudową zewnętrzną (adapterem/stacją dokującą) trwają nadal, sprawdź dalsze polecenia, które mogą pomóc przy ich usuwaniu.

A): Jeżeli obudowa zewnętrzna (adapter/stacja dokująca) nie jest wyświetlany w „Menedżerowi urządzeń”, jest możliwe, że doszło do błędu portu USB. Jest również możliwe, że Twój komputer ma słabe zasilanie portów USB i zasialnie nie jest wystarczające do wykorzystania obudowy zewnętrznej (przez podsłuch stwierdzisz, że HDD się nie kręci). To bywa problemem przede wszystkim starszych komputerów, gdzie już część źródłowa pracuje na granicy swoich parametrów. W takim wypadku powinno pomóc wykorzystać HUB USB z zasilaniem dodatkowym, za pomocą którego obudowa zewnętrzna (adaptor/stacja dokująca) została by przyłączona do komputera.

B): Spróbuj podłączyć obudowę zewnętrzną (adapter/stację dokującą) do innego portu USB, idealnie na tylnej stronie PC. Powinno dojść do detekcji obudowy zewnętrznej (adaptera/stacji dokującej) i automatycznego wprowadzenia sterowników. Jeżeli problem będzie trwał nadal, wprowadź obudowę zewnętrzną (adapter/stację dokującą) do portu USB innego komputera w celu sprawdzenia jej działalności.

A): Jeżeli dojdzie do tej sytuacji, oznacza to, że system operacyjny nie poradził sobie z uzyskaniem potrzebnych informacji dotyczących instalacji sterowników.

B): Przyczyną może być uszkodzony przedłużacz USB lub uszkodzone urządzenie. Jeżeli problem będzie trwał nadal, wprowadź obudowę zewnętrzną (adapter/stację dokującą) do portu USB innego komputera w celu sprawdzenia jej działalności.

A): Jeżeli pojawi się taka sytuacja, oznacza to, że system operacyjny Windows nie przypisał nowemu urządzeniu pamięciowemu litery jednostki.

B): Jeżeli nie doszło do przypisania litery jednostki, otwórz „Menedżera dysków”, kliknij prawym przyciskiem na wymagany dysk i przypisz ręcznie literę jednostki. Jeżeli litery nie można przypisać do urządzenia, istnieje możliwość, że dysk został sformatowany jako „dynamiczny”. Jeżeli chcesz przechować dane dysku, przyłącz go do urządzenia pierwotnego i zrób kopię zapasową dysku. Potem przenieś je na normalny dysk, inicjuj go na MBR (lub GPT, patrz dalsze punkty) po czym przeprowadź Low Level Format (np. za pomocą programu Low Level Format Tool)

A): Nowo kupiony dysk trzeba przed pierwszym wykorzystaniem zainicjować.

B): Jeżeli nowy dysk nie zostanie zainicjowany automatycznie, otwórz „Menedżera dysków”, kliknij prawym przyciskiem na wymagany dysk i zainicjuj go.

A): Przez inicjację dysku zostanie ustawione, w jakim trybie będzie dysk pracował.

B): Można wybrać partycję z głównym rekordem rozruchowym (MBR) lub z tabelką partycji GUID (GPT). W wypadku dysku do 2TB wykorzystać możliwość MBR, dla dysku większego niż 2TB polecamy wybrać GPT. Po czym trzeba zainicjowany dysk sformatować.

A): Jeżeli obudowa zewnętrzna (adapter/stacja dokująca) z 3.5” HDD nie jest wyświetlany w „Menedżerowi urządzeń”, jest możliwe, że wprowadzony dysk nie jest zasilany.

B): Sprawdź czy masz właściwie przyłączony zasilacz i obudowę zewnętrzną (adapter/stację dokującą) włączoną za pomocą wyłącznika. Jeżeli dysk jest zasilany właściwie, powinien się kręcić (można sprawdzić słuchając).

A): Obudowy zewnętrzne (adaptery/stacje dokujące) AXAGON są zawsze wyposażone w najnowszy firmware i wspierają przez to dyski wszelkich pojemności.

B): Granica 2TB jest dana jako maksymalna wielkość partycji podczas zainicjowania dysku z głównym rekordem rozruchowym MBR. Jeżeli chcemy na HDD umieszczonym w obudowie zewnętrznej wytworzyć większą partycję (np. 3TB lub więcej) trzeba podczas zainicjowania dysku wybrać tablicę partycji GPT. Po czym trzeba zainicjowany dysk sformatować.

A): Obudowy zewnętrzne (adaptery/stacje dokujące) AXAGON wspierają protokół USB Mass Storage, mogą więc zostać bez problemu przyłączona do telewizora.

B): W razie wykorzystania dysku o wielkości przekraczającej 2TB niektóre telewizory nie wspierają formatu GPT. W takim wypadku będzie podczas zainicjowania dysku konieczne wykorzystać format MBR.

A): Złącza są kompatybilne, ale wewnątrz ma złącze USB 3.2 Gen 1 (USB 3.0) pięć kontaktów więcej. Złącze USB 3.2 Gen 1 (USB 3.0) poznasz w większości wypadków na podstawie wykorzystanego niebieskiego plastiku (wyjątkowo czarnego).

B): Główna różnica polega przede wszystkim w szybkości transmisji danych. USB 2.0 osiąga szybkość maks. ok. 30 MB/s, podczas gdy USB 3.2 Gen 1 (USB 3.0) jest w stanie osiągnąć szybkość teoretyczną aż 600 MB/s. Jeżeli do obudowy zewnętrznej wprowadzisz dysk, który ma szybkość odczytu np. 120 MB/s, w obudowie z USB 2.0 uzyskasz wyłącznie 1/4 możliwej szybkości, a więc ok. 30 MB/s.

A): Do właściwego ustawienia usypiania musi funkcję tą wspierać wszystkie komponenty, które są w drodze pomiędzy systemem operacyjnym a HDD, czyli kontroler USB, elektronika obudowy i sam dysk. Ustawienie uśpienia dysków w razie bezczynności zostaje ustawione za pomocą systemu operacyjnego, jest ono jednak dosyć skomplikowane.

B): Polecamy przeprowadzić ustawienie przy pomocy niektórego z programów freewarowych, gdzie proces jest w większości wypadków w znacznym stopniu uproszczony. Np. programem HDDScan (http://hddscan.com/). Program ma możliwość sprawdzić, czy dany dysk i wszystkie komponenty po drodze funkcję wspierają. Na podstawie wyboru "Spindown" możesz przetestować natychmiastowe uśpienie dysku. Ustawienie czasu uśpienia przeprowadzisz przy pomocy paska przesuwania w oddziale "Power Management".

A): Sprawdź, czy typem dysku M.2 jest NVMe (to pudełko nie jest przeznaczone do dysków SATA M.2 ani dysków mSATA)

B): Zaktualizuj oprogramowanie sprzętowe dysku NVMe M.2 za pomocą narzędzia producenta

C): Zaktualizuj firmware skrzynki zewnętrznej - link do pobrania

A): Jeżeli szybkość kopiowania jest ok. 35 MB/s, oznacza to, że połączenie między kontrolerem a urządzeniem przyłączonym pracuje tylko w trybie USB 2.0. Niektóre typy urządzeń USB 3.0 mogą mieć problem z właściwym wykryciem.

B): Upewnij się, że urządzenie przyłączone jest kompatybilne z USB 3.0. Sprawdź czy zostało przyłączone zasilanie dodatkowe kontrolera (redukcja zasilająca nie jest częścią pakietu, kartę ładuje się przy pomocy zwykłego złącza, które jest częścią każdego źródła, polecamy omijać złącza i rozgałęziacze typu molex, które często bywają źródłem problemów). Błąd mógłby spowodować np. stary firmware urządzenia, które chcesz przyłączyć, niektórzy producenci dostarczają nowy firmware do swoich produktów, i to mogło by problem rozwiązać. Ewentualnie spróbuj wymienić kabel USB 3.0, bo mógłby być uszkodzony. Podczas testowania nie używaj przedłużaczy USB 3.0, które także mogłyby być przyczyną takiej wady.

A): Bootowanie z dodatkowej karty USB nie jest możliwe, ponieważ każda karta ma inny chip. BIOS płyty głównej nie zawiera informacji, dzięki którym miałby możliwość „widzieć“ przyłączone urządzenie USB. Wykrycie przyłączonych urządzeń odbywa się dopiero po wprowadzeniu sterowników karty dodatkowej podczas startu systemu operacyjnego.

B): W razie wykorzystania zintegrowanego USB z płyty głównej jest BIOS oczywiście zaprogramowany w taki sposób, by zawierał informacje o chipie kontrolera wykorzystanego do USB na płycie głównej. Dlatego BIOS płyty głównej przyłączone urządzenie USB „widzi” i tym samym można z niego dokonywać bootowania.

A): Sprawdź ustawienia BIOSu. Power Management Setup – Wake Up Event Setup – Resume by PCI-E Device (poszczególne pozycje mogą się różnić w zależności od rodzaju MB) powinno być ustawione na disabled.

B): Jeżeli to nie pomoże, spróbuj zaktualizować BIOS płyty głównej i jeszcze w BIOSie sprawdzić pozycję ACPI. Jeżeli nawet to nie pomoże, przesuń kartę kontrolera do innego slotu PCIe (może być nawet x16 - sloty różnią się jedynie ilością linii). Jest możliwe, że karta pozostaje w konflikcie z innym urządzeniem komputera. W niektórych typach BIOSa można to osiągnąć wprost przez włączenie (Enabled) pozycji Force Update ESCD (Reset Configuration Data itp.) w menu PnP & PCI Configurations. To spowoduje ponowny podział źródeł IRQ, DMA i I/O.

A): W Twojej instalacji Windows jest błędnie zarejestrowany VBScript.

B): W celu rozwiązania problemu i pobrania naprawy wejdź na strony Microsoftu: https://blogs.technet.microsoft.com/fixit4me/2009/01/30/register-windows-script-engine-fix-it-live/

A): Jeżeli dojdzie do tej sytuacji, oznacza to, że system operacyjny nie poradził sobie z uzyskaniem potrzebnych informacji dotyczących instalacji sterowników.

B): Przyczyną może być uszkodzony przedłużacz USB lub uszkodzone urządzenie. Jeżeli problem będzie trwał nadal, wprowadź kartę sieciową USB do  gnizda PCIe innego komputera w celu sprawdzenia jej działalności.

A): W celu właściwego zainstalowania sterowników koniecznie trzeba dotrzymać kilka poniższych kroków.

B): Wyjąć kartę z PC. Przeprowadzić odinstalowanie istniejących sterowników za pomocą programiku "MOSCHIP_PCIUninst.exe" (znajdującym się na CD instalacyjnym w katalogu, jeżeli CD nie masz, można sterowniki pobrać ze stron naszego wsparcia http://www.axago.cz/cz/servis-a-podpora/ovladace-a-firmware.html). Ponowne uruchomienie PC. Ponownie zainstalować sterowniki i wyłączyć PC. Ponownie włożyć kartę. Po nowym włączeniu sterowniki powinny być zainstalowane w sposób właściwy.

A): Sprawdź czy we właściwościach drukarki został właściwie ustawiony port „LPT1”: (Port drukarki)" ewentualnie inny numer, zgodnie z ustawieniem portu na twojej karcie. Jeżeli port nie jest ustawiony właściwie, wybierz port właściwy, zapisz przy pomocy przycisku „OK” i ponownie uruchom PC.

B): Jeżeli problemy będą trwały nadal, jest możliwe, że automatyczna instalacja sterowników drukarki się nie udała. Spróbuj odebrać drukarkę i ponownie uruchom PC. Po nowym starcie zainstalować sterowniki drukarki ponownie, ale w taki sposób, że instalację automatyczną anulujesz a drukarkę dodasz ręcznie w Panelu sterowania / drukarki z ręcznym wyborem z listy sterowników drukarki. Podczas ręcznej instalacji drukarki wybierz właściwy port LPT. Jeżeli nawet wówczas problem nie zostanie rozwiązany, spróbuj kartę przesunąć do innego slotu PCI (PCle), jest możliwe, że karta pozostaje w konflikcie z innym urządzeniem komputera.

A): Tak, stworzy pełnowartościowy port LPT. Mimo wszystko chodzi jeszcze o kompatybilność z danym oprogramowaniem urządzenia, które na port LPT przyłączasz.

B): Środki systemowe łącznie adresu portu LPT kart dodatkowych (nie tylko AXAGON, ale nawet innych producentów) przydziela BIOS komputera podczas bootowania. Adres można zmienić w systemie MS-DOS za pomocą sterownika do tego systemu. W wypadku wyższych OS (WIN98, 2000, XP itd.) tego adresu nie można zmieniać. Adresy 378 lub 278 są przeznaczone na stałe do tzw. portów Legacy LPT, które są zintegrowane w chipsetach płyt głównych. Jeżeli klucz sprzętowy omija zarządzanie Windows, nie będzie działać. Możesz spróbować konsultację z producentem klucza sprzętowego, pod jakim adresem jest ustawiony i czy można ten adres zmienić.

A): Stan ten może być powodowany niekompatybilnością BIOSu płyty głównej ze sterownikiem karty.

B): W takim wypadku polecamy aktualizację BIOS płyty głównej komputera.